Bijgeloof
Bijgeloof speelt, vaak ongemerkt, een belangrijke rol in onze dagelijkse omgeving: ‘zet je schoenen niet op tafel, want dat brengt ongeluk’, ‘hout vasthouden’, ‘zwarte katten mijden’, ‘niet onder een ladder lopen’… zijn enkele van vele verwijzingen naar manieren om het noodlot, het ongewisse, het ongekende te bezweren.
Ook al zijn we niet gelovig, toch zien we in allerhande voortekenen aanwijzingen over ons lot. Met kleine handelingen trachten we geluk op te roepen en een gunstig verloop af te dwingen. Bijvoorbeeld als we op reis vertrekken, een nieuwe opdracht aannemen, deelnemen aan een wedstrijd…
Bijgeloof start vanuit een (collectief) geloof en een overgeleverde traditie, aangevuld met eigen geloofsovertuigingen.
Actueel
In Europa en daarbuiten is hout afkloppen een vast ritueel met als doel het lot in positieve zin te beïnvloeden. De Keltische en Germaanse culturen kenden het Kotouka-ritueel waarbij druïden bezweringen voltrokken bij heilige bomen, volgens hen de woonplaatsen van vele goden. Hout was goddelijk en zond boze geesten weg.
Historisch
Een morfologische ex voto heeft de vorm van het lichaamsdeel waarvoor genezing wordt gevraagd, in dit geval een hart.
Aangeleverd door Erfgoedcel Brugge.
Objecten die aan heiligen worden geschonken – en in de nabijheid van een heiligenbeeld worden gezet of opgehangen – dienen om voorspraak te verkrijgen, gunsten af te smeken of dank te betuigen voor verkregen tussenkomsten. Het kunnen alledaagse gebruiksvoorwerpen zijn, zoals de kruk van een kreupele die weer zonder hulpmiddelen kan lopen.
Aangeleverd door Erfgoedcel Brugge.
Sint Walburga speelde een belangrijke rol in de kerstening van Duitsland. Op doorreis van Engeland naar Duitsland zou ze op Sint-Walburga in Brugge een kapel gesticht hebben. Uit haar beenderen drupte heilige, geneeskrachtige olie. Toen die olie in de negentiende eeuw opgedroogd was, kon Guido Gezelle als onderpastoor een flesje heilige olie uit Duitsland laten overkomen. Dat deed hij opnieuw toen hij in 1870 betrokken was bij een grote Walburgaviering in Veurne. Nu nog staat een flesje heilige olie achteraan in de kerk. De kerk zelf is een heel mooie locatie.
Aangeleverd door Bibliotheek Brugge.
Deze drie wandtapijten werden misschien gemaakt door de zusters Augustinessen die in dit gasthuis actief waren. In achttien taferelen verbeelden ze de wonderen die zich daar voltrokken dankzij Onze-Lieve-Vrouw ter Potterie. Teksten verduidelijken de afgebeelde gebeurtenissen. De drie wandtapijten hebben een bijzondere waarde voor het collectief geheugen. Zo is de oude devotie voor Onze-Lieve-Vrouw ter Potterie nog steeds levendig. De beeldtaal is gebaseerd op een typologisch uitzonderlijk en rijk geïllustreerd mirakelboekje uit de zestiende eeuw.
Aangeleverd door Musea Brugge.
In bedevaartsoorden konden gelovigen in een standje of winkeltje achteraan in de kerk of buiten de kerk allerlei devotionalia kopen: reliekjes, medaillons, ex voto’s, palmtakjes, wijwater…
Aangeleverd door Musea Brugge.
Fantastisch verhaal van een Brugse priester die in ‘Là-bas’ de roman van schrijver Joris-Karl Huysmans, wordt voorgesteld als een satanische pastoor. In ‘Là-bas’ is de schrijver Durtal de leegheid en banaliteit van de moderne maatschappij moe. Hij zoekt verlichting in het onderzoek naar de Middeleeuwse satanist Gilles de Rais, maar dan blijkt dat het satanisme in de moderne tijd ook nog vele aanhangers kent…
Aangeleverd door Musea Brugge.
